od — is. 1. Yanan bir şeydən çıxan qazlar; atəş. Odu söndürmək. Odda yanmaq. Odda qızdırmaq. Kömür odu. // məc. Obrazlı təşbehlərdə şiddətli hissiyyatın, ehtirasın, coşqunluğun, ruh yüksəkliyinin rəmzi kimi işlənir. Qəlbi od dənizi, gözüdür Bakı;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tərlan — is. 1. zool. Güclü dimdiyi və uzun qanadları olan yırtıcı quş. Bir yanında tərlanlar, dumanlı dağlar; Bir yanda kəkliklər, ayna bulaqlar. M. Müş.. // məc. Obrazlı təşbehlərdə. Doğrudan da getdikcə Solmazın yeri görünür, o şux tərlanın səsi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
darüssəlam — ə. «dinclik evi; əmin amanlıq yeri» 1) həzrəti Əlinin dəfn olunduğu Nəcəf şəhərinə verilmiş ad; 2) vaxtilə Bağdada verilən obrazlı ad; 3) m. cənnət … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ha — f. fars və əski Azərbaycan əlifbalarında ه hərfinin adı. Hayi həvvəz «ha» hərfinin «he» hərfindən fərqləndirilməsi üçün əbcəd qrupuna müvafiq tərzdə obrazlı adı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
hayi-hütti — ə. (Q5 «he» hərfini «ha» hərfindən fərqləndirilməsi üçün əbcəd qrupuna müvafiq tərzdə obrazlı adı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
badə — is. <fars.> şair. 1. Şərab, çaxır. Badə düşkünü. – Qəmzən görünməyib gözə, qanlar içər müdam; Zahid kimi ki, badəni eldən nihan içər. F.. Könül, meyxanə cənnət, badə kövsər, saqidir qılman; Gedib vaiz deyən nisyə sözə ümidvar olma. S. Ə. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bahar — is. <fars.> 1. İlin qış, yay arasında olan fəsli; yaz. Bahar ayları. Bahar yağışı. Havadan bahar qoxusu gəlir (yaz yaxınlaşır.) – Qurbani der: bahar olur, gəlir yaz; Göllərdə üzüşür ördək ilə qaz. Qur.. . . Şairlər bahar fəslini hamıdan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bürc — 1. is. <ər.> Qədim şəhər hasarının üzərində müşahidə və müdafiə qülləsi; qala çıxıntısı. Bakı şəhəri qarşısında, dəniz içərisində indi də görünən bürclərdən, hasarlardan . . məlum olur ki, dörd beş yüz il bundan əvvəl abad olan yerlər indi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bürünmək — qayıd. 1. Özünü bir şeylə bürümək; örtünmək. Şala bürünmək. – Qaydasıdır, qara çarqat bürünür; Siyah, zülfün ucu yerdən sürünür. Q. Z.. Xoş məsəldir bu kim, palasə bürün; Getsə hər yanə el, o yanə sürün. S. Ə. Ş.. Kəblə Fərəculla evin qapı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
büsat — is. <ər.> 1. Müəyyən qayda və üsullarla tərtib edilmiş şənlik, məclis, bayram, yaxud təziyə; mərasim. Qonaqlıq büsatı. Toy büsatı. Matəm büsatı. – Qızlarım, çay büsatını idarə edin, – deyə onlara əmr edincə dördü də samovarın ətrafında… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti